Sanat benim için bir düşüncenin  soyuttan somuta akmış halidir. Benim sanat anlayışımın en temel şartlarından biri özümsemekten geçmektedir. Çünkü bununla birlikte üretilen işte olgunlaşır.

Üretme halini seviyorum. Bu yüzden her şey bu üretime bir başlangıç oluşturabiliyor. Dış dünyada gerçekleşen olayları anlamlandırma halim ya da çabam diyebiliriz.

Hem çatışma hem de uyumdur. Kendimle nasıl geçindiğime bağlı olarak değişiyor.

Gerçeklik kavramını sorgulamalarım resimlerimde yer alabiliyor. Kendi gerçekliğim, duyumsadıklarım, algılayış biçimim bunların sorgulamalarını yaparak resimlerimi ürettiğim zamanlar oluyor. Cevaplar ararken bazen soruyu soruş şeklimizi ve neden sorduğumuzu sorgularız. Bu yüzden kendi gerçeklik algımı oluşturan şeylerin de merakı içerisindeyim. Hem benimle bağımlı hem de bağımsız olarak gerçeklik kavramı resimlerimde yer almak zorundadır.

Sanırım uzun aralıklı bir yolculuğun araçları olurdu.

Yaratıcılık sonsuz sonucun başlangıcı olabilir. Yani ikisi birbirinden ayrı düşünülmesi gereken şeyler değildir. Birbirini takip ederek birbirine karışan bir döngüdür.

Bu konu biraz değişti benim açımdan. Eskiden daha çok maruz kaldığımız bir şeydi sanki. Artık her düşüncenin bir popülaritesi  var. Çünkü ortak noktalarda kesişen insanlar bir araya gelip büyük kitleler oluşturabiliyor. Ve tabi ki popüler kültür beni etkiliyor. Etkilendiğim her şeyi de işlerimde yansıtıyorum.

Toplumsal dünyanın benim oluş şeklimde bir etkisi var tabi ki ama bir resmi  yaparken hiçbir zaman  toplumsal yargılardan kaçınarak yapmam.

Bunu ifade etmek biraz zor.  Belki değişken olması diyebiliriz. Her tarzda ve disiplindeki işler bende beğeni uyandırabiliyor. O an ki düşüncelerime bağlı olarak farklılaşıyor.

Türkiye’de kadın ya da erkek sanatçı olmak arasında pek bir ayrım göremiyorum. Hatta sanat dünyası insan olmanın ortak mücadelesini yansıtabildiğimiz ve rahatça paylaşabildiğimiz nadir yerlerden bir tanesi.